حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع: الْعُمُرُ الَّذِي أَعْذَرَ اللَّهُ فِيهِ إِلَى ابْنِ آدَمَ سِتُّونَ سَنَةً
و درود خدا بر او، فرمود: عمری که خدا از فرزند آدم پوزش را میپذيرد شصت سال است.
(معنوی)
وَ قَالَ ع إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ - فَرَضَ فِي أَمْوَالِ الْأَغْنِيَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ -
فَمَا جَاعَ فَقِيرٌ إِلَّا بِمَا مُتِّعَ بِهِ غَنِيٌّ - وَ اللَّهُ تَعَالَى سَائِلُهُمْ عَنْ ذَلِكَ
و درود خدا بر او، فرمود: همانا خدای سبحان روزی فقراء را در اموال سرمايهداران قرار داده است،
پس فقيری گرسنه نمیماند جز به کاميابی توانگران،
و خداوند از آنان در باره گرسنگی گرسنگان خواهد پرسيد.
(اقتصادی، اجتماعی)
+ نوشته شده در یک شنبه 31 شهريور 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند معنوی,اقتصادی,اجتماعی,آدم,فقرا,سرمایه دار,گرسنگی,توانگران, ساعت 9:29 توسط آزاده یاسینی
|